De Eifel
Moezel
We mogen het nog net onder de noemer Eifel plaatsen gezien de Moezel de zuidelijke grens vormt van dit machtige natuurgebied. De streek thv de Moezel kenmerkt zich door de steile rotswanden vol wijngaarden waar onder andere de alom gekende Rieslingwijn vandaan komt.
Je kan hier geen wandeling maken zonder tal van wijnboeren tegen te komen of toch tenminste hun wijngaarden.
De camping Holländischer Hof in Senheim was onze vertrekbasis voor deze drie dagen in de Eifelstreek. Ze is prachtig gelegen aan een haventje en op loopafstand van Beilstein en Cochem.
Onze eerste wandeling was een luswandeling vanaf de camping via de wijngaarden richting de burcht van Beilstein om door de bossen langs de andere kant van de vallei terug te keren. 17 km was het plan, maar zoals wel vaker gebeurt de laatste tijd was het pad op de kaart nergens te vinden in het echt en kwamen er een paar extra kilometertjes op de teller. Maar gelukkig was de temperatuur ondertussen stevig gedaald en was het op zich niet zo’n groot probleem.
De volgende dag mocht de Waggie van stal en reden we naar het stadje Moselkern. Daar trokken we onze stapschoenen aan richting de burcht van Eltz. Deze middeleeuwse burcht bevindt zich op een rots midden in het Eltzdal, het doorstond de geschiedenis zonder al te veel slag of stoot en is uiterst charmant door zijn veel torentjes, puntdaken en erkers en brengt je zo meteen terug in de riddertijd.
De kronkelige bospaden met in de diepte de Elzbach, die haar weg zoekt naar de Moezel en af en toe een prachtige uitkijk op de burcht maken dit tot een prachtige wandeling. Vooraleer terug te keren naar Moselkern worden we nog getrakteerd op uiterst steile wijngaarden en je raadt het nooit…een sluipschutter die uit het struikgewas tevoorschijn springt. Er blijkt een legeroefening aan de gang en we moeten even wachten tot ze ‘al hun explosieven’ hebben verwijderd om dan onder begeleiding het laatste deeltje van onze route af te leggen….als dat niet spannend is!
Na een heerlijk stukje appelstrudel keren we terug maar niet zonder eerst nog even te stoppen in het stadje Beilstein, waar we het niet kunnen laten en toch even naar boven klimmen om vanuit de ruïnes van de Metternich burcht te genieten van een prachtig zicht over de Moezel en haar wijngaarden.
Het stadje zelf staat beschreven als heel romantisch en dat is het waarschijnlijk ook ware het niet dat het koppenlopen is op de hoofden van de vele toeristen.
Onze laatste wandeldag brengt ons naar Cochem. We vertrekken opnieuw via uitgestrekte wijngaarden, moeten een pad ‘heruitvinden’ en komen dan tenslotte in het prachtige bos rond de Rijksburcht Cochem. Het duurt een tijdje voor we ze te zien krijgen maar worden uiteindelijk beloond met een prachtig zicht erop tijdens onze picknick. Ik bedenk dat ‘het eerste zicht’ op zo’n kasteel toch vaak het mooiste is, de verwondering over alweer een prachtig bouwwerk doet iets met een mens. We hebben geluk want de zon laat de burcht nog even schitteren maar naar het einde van onze picknick toe vallen de eerste druppeltjes uit de lucht.
We zetten onze weg naar beneden verder tot in Cochem waar het net als in Beilstein vrij druk is. Gezien we straks de boot naar Senheim terug nemen gaan we op zoek naar een goed glas wijn om te klinken op al het moois dat deze dagen ons weer hebben gebracht.
