De Cotswolds en Zuid-Wales
Onze voorkennis wat Engeland betreft was tot voor deze vakantie beperkt tot Londen, een beetje zoals België gelijk staat aan Brussel voor de Amerikanen. De verwachtingen waren dan ook eerder in de aard van druk, slecht weer, bleke en stugge Britten... 2 weken later weten we veel beter, maar laat ik niet voorop lopen op de feiten en beginnen bij het begin.
Maandag in de late namiddag vertrokken we naar Duinkerke met onze Waggie (helemaal volgeladen) want de volgende ochtend werden we al om 6 uur verwacht om in te checken voor onze ferry (DFDS) richting Dover. De White Cliffs naderden met rasse schreden en 2 uur later kon het avontuur beginnen.
LINKS rijden was de uitdaging maar Jos deed het perfect!
De Waggie!!!
Valley Farm Campsite in Farmoor was onze eerste halte voor 2 nachten en meteen ook de enige camping die we op voorhand hadden gereserveerd. Leuke camping in het groen, eerder bescheiden maar heel netjes sanitair en vriendelijke uitbaatster. Het weer was naar de huidige Belgische normen goed: bewolkt maar droog met af en toe een zonnetje.
Onze eerste wandeling was al gauw een feit: een luswandeling langs de Theems, die iets hogerop in de Cotswolds ontspringt, doorheen prachtige natuur, veldpaadjes, passages door hoog gras, netels en distels, met al dan niet bewoonde woonboten langs de oevers, een roofvogel met een prooi... de toon was gezet voor nog veel meer moois.
Oxford
Langs de banen vind je hier doorgaans weinig voetpaden, de Britten rijden niet bepaald rustig en het links rijden is ook een aanpassing voor de voetganger, kwestie van de juiste kant op te kijken bij het oversteken, wat het stappen langs de baan best wel spannend maakt maar de streek is werkelijk bezaaid met voetwegen zodat je eigenlijk amper op de banen moet stappen waardoor de plaatsen waar wij verbleven als wandelparadijzen kunnen doorgaan.
De volgende dag nemen we de proef op de som en stappen we vanaf de camping tot Oxford, een 12 km lange tocht langs de Theems, door weiden en parken zonder een straat tegen te komen. Heel de weg genieten van de stilte, het goede weer en de natuur.
Wat betreft Oxford lagen de verwachtingen hoog en we werden alles behalve ontgoocheld. De stad van Colleges en studenten, van mooie gebouwen, kerken en Inspector Morse maakt indruk. De vriendelijkheid en behulpzaamheid van de Britten valt ons op, onze vooronderstelling van de stugge en stijve Brit verliest hier al duidelijk aan kracht. Het wordt even een oefening om aan het eind van de dag de juiste bus terug naar de camping te vinden maar het lukt ons en een kwartier later staan we opnieuw bij onze Waggie.
Blenheim Palace
Dag 3 staat Blenheim Palace in Woodstock op het menu. Dit paleis is het geboortehuis van Winston Churchill en behoorde toe aan de Dukes of Marlborough. Het blijkt een imposant gebouw ontstaan uit een megalomaan project van John Churchill, de eerste Duke, die het land en de nodige sponsoring cadeau kreeg van Queen Anne voor zijn overwinning van de slag bij Blenheim tegen de Fransen. De kosten liepen echter een beetje de spuigaten uit en uiteindelijk kreeg het koppel ruzie met Queen Anne en moesten vluchten naar Antwerpen. Na het overlijden van de koningin konden ze terugkeren en werd het project verder gezet met als resultaat wat er vandaag te bezoeken is. Mooi verhaal dus maar om vandaag uit de kosten te raken worden er tentoonstellingen en concerten georganiseerd waardoor het authentieke karakter voor ons verloren gaat.
We denken dat een bezoek aan het paleis enkel de moeite en het geld waard is op momenten dat er geen andere activiteiten zijn, wat je kan checken op hun website.
Het park daarentegen is prachtig en zo groot dat je er waarschijnlijk wel een dag mee kan vullen, je vindt er trouwens de enige echte Harry Potterboom!.
The Cotswolds
De volgende 2 nachten staan we op Cotswolds View Caravan & Camping een heel mooie camping met heel verzorgde pitches en goed uitgerust sanitair, op loopafstand van het dorpje waar we nog wat boodschappen doen voor er een Engels buitje uit de hemel valt.(wandeling tot winkel).
Vandaag wordt het een ‘Cotswolds-by-foot-day’. Onder een dreigende hemel, maar de voorspellingen zijn mild, vertrekken we vanaf Bourton-on-the-Water voor een op-en-af wandeling via Lower Slaughter tot Stow-on-the-Wold, goed voor 17km wandelplezier. Het eerste half uur krijgen we de beloofde regen maar nadien komt het zonnetje erdoor en houden we het droog tot we terug aan het vertrekpunt staan.
De namen van de dorpjes zijn even bijzonder als de dorpjes zelf. Je waant je haast in één of andere Britse serie : de kleine huisjes, de prachtige voortuintjes, het gemillimeterd gazon...
Eén ding is me duidelijk, ze houden hier van hekjes en hagen die tussen de glooiende weilanden door lopen met als resultaat dat je van de ene lappendeken in de andere loopt maar telkens met een ander patroon.
Een klein detail : maaien is niet echt hun ding hebben we de indruk en soms sta je tot aan de schouders tussen de grassen, netels en distels. Voor de schone benen moet je het dus zeker niet doen want de stekels van oa. de gaspeldoorn zijn onverbiddelijk!
De bloemenpracht is echter mede daardoor onbeschrijflijk, het is Genieten met een grote G. De 'Heart of England' way heeft ons Vlaamse hart helemaal veroverd en we vinden het een absolute aanrader om de Cotswolds op deze trage manier te ervaren.
“Kerstwinkeltjes zijn onweerstaanbaar...ook in de zomer”
Bath
Onze proeverij van de Cotswolds was kort en krachtig en nu gaat het richting Zuid-Wales met eerst nog een stop in Bath, goed gekend bij de Bridgerton-fans. De stad is eerder druk en onverzorgd, zo anders dan Oxford maar we eten er wel heel lekkere Fish and Chips! Er zijn enkele bezienswaardigheden maar die liggen nogal verspreid door de stad die verder niet zoveel voorstelt....voor mij geen stad die je 'moet' gezien hebben.
Bath Waterside and Marina, camping voor één nacht is niet gezellig maar wel praktisch gezien er vlakbij een bus vertrok richting Bath. Behalve dat we er de kleinste pitch ooit hadden is er over deze camping niet veel te vertellen.
Zuid-Wales : Gower
2 uur rijden van Bath vinden we Nicholaston Farm, een super camping boven op de kliffen met prachtig zeezicht en een organisatie met hotel-kwaliteit. Nicholaston bevindt zich in het Gower National Landscape waar we twee prachtige wandelingen langs het Coastal Path maken.
Southgate en Port Eynon zijn 2 op-en-af wandelingen waar de vergezichten, kliffen en baaien zich in sneltempo afwisselen. Three Cliffs Bay, Pobbles Bay, Port Eynon Bay telkens weer anders, vervelen doe je je nooit. Nu eens wanen we ons in Bretagne, dan weer op Corsica want het weer....ja, dat blijft schitterend.
De volgende dag moet er gekozen worden : wordt het Brecon Beacon landinwaarts of Pembrokeshire, een hoger gelegen natuurpark langs de kust? Het weerbericht pleit voor het laatste en eerlijk gezegd heb ik daar ook wel heel veel zin in en dus nemen we met een beetje pijn in het hart afscheid van de Gower.
Zuid-Wales : Pembrokeshire
We kiezen voor Caerfai Bay Camping, gelegen op een klif en dus alweer garant voor een prachtig uitzicht maar ook wel heel veel wind. De eerste nacht slapen we voor het eerst beneden in de camper omdat we het tentdak niet durven opzetten.
We stappen naar St Davids, het kleinste erkende stadje van Engeland maar wel in het bezit van een imposante kathedraal. De ernaast gelegen ruïnes van het bisschoppelijk paleis maken het plaatje volledig af.
Dag 9 (het vordert echt wel veel te snel) wordt een dagtocht op St Davids Peninsula , de geplande 18km worden er 22 met een 700-tal hoogtemeters, pittig dus maar we worden beloond met alweer fantastische vergezichten, een kudde wilde paarden, bloemenpracht en jawel....opnieuw prachtig weer!!
De laatste wandeldag trekken we naar Fishguard voor opnieuw een mooie tocht (kan je hier eigenlijk wel andere maken?) en proef ik bij terugkomst een 'Welsh Pie' met konijn....lekker!!!
Tijd om terug te keren…..Hwyl Fawr Wales
We besluiten terug te rijden in 2 dagen om het aantal uur 'in de camper zitten' per dag te beperken en maken nog een tussenstop in de buurt van Highclere Castle , beter gekend als de bescheiden woonst van de familie Crawley in Downton Abbey. Om het kasteel zelf te bezoeken moet je blijkbaar heel vroeg op voorhand tickets reserveren wat wij niet hadden gedaan natuurlijk en dus vingen we er enkel een glimp van op door iets verderop Beacon Hill te beklimmen. Zeker wel de moeite waard!
We verbleven onze laatste nacht op Oakley Farm Campsite , een bescheiden maar degelijke camping iets verder dan het kasteel thv Newbury.
En uiteindelijk is er geen ontkomen meer aan, we rijden terug naar Dover, kunnen het ons niet laten en gaan even door tot St Margarets at Cliffe voor een laatste kleine wandeling tot aan de Victoriaanse vuurtoren met een mooi zicht op de witte kliffen en de haven van Dover waar we straks de ferry gaan nemen.
Ons afgelegd traject op een rijtje
Het was de eerste keer dat we op vakantie vertrokken zonder een vast plan en met minimale voorbereiding. We hadden een vaag idee maar wouden het dag per dag bekijken en ons doel laten afhangen van het weer en van de goesting. Dit is ons werkelijk heel goed bevallen : het werd een prachtige, actieve en toch heel rustgevende vakantie!
Het enige wat we evt anders zouden doen een volgende keer is ons gebied nog kleiner maken omdat we vonden dat de terugrijtijd een beetje te lang naar onze zin was…maar dat is maar hoe je het bekijkt natuurlijk want ook de terugrit was een beetje reizen.
Om te eindigen nog een paar misverstanden rechtzetten :
- Het regent niet altijd in Engeland
- Britten zijn heel vriendelijk, sociaal en bijzonder hulpvaardig
- Links rijden is niet moeilijk : Jos deed het blindelings ;-)
- In laagseizoen hoef je geen campings op voorhand te reserveren wat een enorme vrijheid geeft in het maken van keuzes
Genoeg redenen dus om zeker nog eens terug te keren : Snowdonia, Brecon Beacon, Lake District, iets hogerop Schotland, nog genoeg inspiratie voorhanden!
